بسم الله الرحمن الرحیم
بالاخره نوروز سر رسید و سالی نو با ابعادی بسیار تازه آغاز شد.
قو داده بودم که به تحلیل پیام های نوروزی بپردازم.
از میان تمامی پیام ها ی کتبی ، صوتی و تصویری به نظر می رسد که تنها 3 پیام آیت الله خامنه ای ، میرحسین موسوی و مهدی کروبی اهمیت بیشتری داشته باشد.
در پیام نوروزی رهبر (که برای پی بردن به تمام ابعاد پیام ایشان باید سخنرانی ایشان را در 1 فروردین در مشهد بشنوید) ایشان تمامی سخنان گذشته ی خود را با جدیتی بیشتر تکرار کردند و ضمن بررسی وقایع این مدت به قول معروف آب پاکی رو بر روی دست همگان ریختند.
در پیام مهندس موسوی ایشان با یک نگاه کلی به وقایع قبل از انتخابات و حین و بعد از انتخابات اشاره کردند و ضمن محکوم کردن رفتار حاکمیت با قطعیت اعلان کردند تا پایان راه ایستاده اند.
اما در پیام مهدی کروبی (که از نظر من پدیده ی پیام های نوروزی به شمار می آید) ایشان با جدیتی خاص تمامی اتهاماتی را که پیرامون حرکت اعتراضی مردم هست را پوچ شمرد و با انتقاد از سخنان رهبری رفتار حاکمیت را برای جذب افراد اشتباه شمرد و گفت که چنانچه نظام به دنبال این چنین رفتار هایی هست ما با آن مخالفیم.
در کل از روزهای عید به این طرف با یک آرامش و رکودی در عرصه ی سیاسی طرف هستیم (که البته طبیعی هست) که به نظر میرسد با دستگیری نوه ی آیت الله هاشمی رفینجانی در 2 فروردین ممکن است در روزهای آینده با رفتارهایی از سوی حاکمیت روبرو شویم که واکنش طرف مقابل را برانگیزد.
بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به این که در آخرین روز منتهی به نوروز به سر میبریم در این پست قصد دارم تا در مورد نوروز و ابعاد مختلف اون بنویسم.
نوروز جدای از این که ریشه اش برای چه زمانی است و ... مطابقت های منحصر به فرد آن جنبه ی خواص به آن داده چون ممکن است نوروز قدیمی ترین عید در جهان نباشد اما ویژگی همزمانی آن با آغاز بهار بسیار جالب است چون که در سایر تقویم ها سال نو معمولا با ساعت 12 شب آغاز میشود اما در هنگام لحظه ی تحویل سال وقتی که شما فکر میکنید که زمین یک بار دیگر دور خورشید چرخید و دوباره باعث زایش طبیعت شد بسیار لذت میبرید.
اما نوروز تنها به این مسایل منتهی نشده و نفوذ عمیقی در جامعه و تمدن ایرانی داشته و سنتی رو بر جای گذاشته که با شروع خانه تکانی (در عصر حاضر) تا بدرقه کردن دانش آموزان بعد از مراسم روز طبیعت به مدرسه ادامه پیدا میکند.
اما یکی از مهمترین ویژگی های نوروز این است که همه به نحوی سعی دارند که در این روزها کدورت هایی که بین خودشان با دیگران ایجاد شده را رفع نمایند و سال جدید را بدون اوقات تلخی شروع کنند.
بدون شک تمامی مردم ایران و شاید بیشتر مردم جهان از اتفاقات پیش آمده بعد از انتخابات دهمین دوره ی ریاست جمهوری ایران آگاهند و همگی بر این باورند که اتفاقات پیرامون این موضوع تا چه حد باعث شکسته شدن هیبت بعضی افراد و بروز شکاف عمیقی در حاکمیت و جامعه شد اما بعد از گذشت 9 ماه از آن اتفاق هنوز هم دوطرف اندکی از مواضع خود عقب ننشستند و نه حاکمیت راضی به سازش میشود و نه جنبش سبز راضی به این کار میشود.
اما چرا؟
حاکمیت و طرفداران آنها به استناد نتایج اعلام شده در انتخابات خود را قدرت بلامنازع میداند و بر این اعتقاد هستند که افراد معترض بسیار کمتر از آنند که لازم باشد با آنها سازش کرد و از طرفی جنبش سبز نیز به دلیل این که متحمل خسارات فراوانی (ازجمله شهید شدن بعضی از افراد و مصدوم و زندانی شدن برخی دیگر از افرادش ) شده است راضی به سازش نیست.
اما آیا نوروز هم با این نفوذ عمیق فرهنگی و اجتماعی که بین مردم دارد نمیتواند این مشکلات را حل کند؟
پاسخ این سوال بسیار مشکل میباشد اما به نظر من نوروز میتواند باعث شود که دوطرف راضی به انجام کارهایی بشوند.
از جمله ی این کارها میتوان به سعی دوطرف به فرو نشاندن غبار های بیهوده و زائد اشاره کرد.
حاکمیت باید مجال نقد کردن و فرصت صحبت کردن به طرف مقابل را در رادیو و تلوزیون و سایر رسانه های گروهی را بدهد و از طرف دیگر جنبش سبز باید شعار های خود را به انتخابات محدود کند و از رادیکال شدن اوضاع و شعار ها جلو گیری کند.
از قبیل این چنین کارها این فرصت را میدهد که فقط مشکلات اصلی بر جای بمانند و مشکلات حاشیه ای (که متاسفانه بیشتر تشنج ها مربوط به این مشکلات حاشیه ای است) به کنار برود زیرا با حل شدن مشکل اصلی مشکلات حاشیه ای نیز حل میشود.