بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از رسم های هر سال انتشار پیام های نوروزی است که پیام های رییس جمهوری و رهبری در اولین روز هر سال جدید منتشر میشود.
اما امسال برخلاف همیشه در روز پنجشنبه 27 اسفند میر حسین موسوی و زهرا رهنورد در پیامهایی جداگانه نوروز را تبریک گفتند و به بیان مسایلی پرداختند.
به شما پیشنهاد میکنم که در اینجا پیام مهندس موسوی و در اینجا پیام دکتر رهنورد را ببینید.
در ضمن آزادی دکتر میردامادی (دبیر کل جبهه ی مشارکت)را تبریک میگم و از صمیم قلب خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی هستم.
پی نوشت:در روزهای آینده به تحلیل این پیام ها میپردازم.
بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به این که در آخرین روز منتهی به نوروز به سر میبریم در این پست قصد دارم تا در مورد نوروز و ابعاد مختلف اون بنویسم.
نوروز جدای از این که ریشه اش برای چه زمانی است و ... مطابقت های منحصر به فرد آن جنبه ی خواص به آن داده چون ممکن است نوروز قدیمی ترین عید در جهان نباشد اما ویژگی همزمانی آن با آغاز بهار بسیار جالب است چون که در سایر تقویم ها سال نو معمولا با ساعت 12 شب آغاز میشود اما در هنگام لحظه ی تحویل سال وقتی که شما فکر میکنید که زمین یک بار دیگر دور خورشید چرخید و دوباره باعث زایش طبیعت شد بسیار لذت میبرید.
اما نوروز تنها به این مسایل منتهی نشده و نفوذ عمیقی در جامعه و تمدن ایرانی داشته و سنتی رو بر جای گذاشته که با شروع خانه تکانی (در عصر حاضر) تا بدرقه کردن دانش آموزان بعد از مراسم روز طبیعت به مدرسه ادامه پیدا میکند.
اما یکی از مهمترین ویژگی های نوروز این است که همه به نحوی سعی دارند که در این روزها کدورت هایی که بین خودشان با دیگران ایجاد شده را رفع نمایند و سال جدید را بدون اوقات تلخی شروع کنند.
بدون شک تمامی مردم ایران و شاید بیشتر مردم جهان از اتفاقات پیش آمده بعد از انتخابات دهمین دوره ی ریاست جمهوری ایران آگاهند و همگی بر این باورند که اتفاقات پیرامون این موضوع تا چه حد باعث شکسته شدن هیبت بعضی افراد و بروز شکاف عمیقی در حاکمیت و جامعه شد اما بعد از گذشت 9 ماه از آن اتفاق هنوز هم دوطرف اندکی از مواضع خود عقب ننشستند و نه حاکمیت راضی به سازش میشود و نه جنبش سبز راضی به این کار میشود.
اما چرا؟
حاکمیت و طرفداران آنها به استناد نتایج اعلام شده در انتخابات خود را قدرت بلامنازع میداند و بر این اعتقاد هستند که افراد معترض بسیار کمتر از آنند که لازم باشد با آنها سازش کرد و از طرفی جنبش سبز نیز به دلیل این که متحمل خسارات فراوانی (ازجمله شهید شدن بعضی از افراد و مصدوم و زندانی شدن برخی دیگر از افرادش ) شده است راضی به سازش نیست.
اما آیا نوروز هم با این نفوذ عمیق فرهنگی و اجتماعی که بین مردم دارد نمیتواند این مشکلات را حل کند؟
پاسخ این سوال بسیار مشکل میباشد اما به نظر من نوروز میتواند باعث شود که دوطرف راضی به انجام کارهایی بشوند.
از جمله ی این کارها میتوان به سعی دوطرف به فرو نشاندن غبار های بیهوده و زائد اشاره کرد.
حاکمیت باید مجال نقد کردن و فرصت صحبت کردن به طرف مقابل را در رادیو و تلوزیون و سایر رسانه های گروهی را بدهد و از طرف دیگر جنبش سبز باید شعار های خود را به انتخابات محدود کند و از رادیکال شدن اوضاع و شعار ها جلو گیری کند.
از قبیل این چنین کارها این فرصت را میدهد که فقط مشکلات اصلی بر جای بمانند و مشکلات حاشیه ای (که متاسفانه بیشتر تشنج ها مربوط به این مشکلات حاشیه ای است) به کنار برود زیرا با حل شدن مشکل اصلی مشکلات حاشیه ای نیز حل میشود.
بسم الله الرحمن الرحیم
هر کاری که با نام خدا آغاز نشود ابتر است
از خداوند خواستارم تا این فرصت رو از من دریغ نکند تا من بتوانم در این وبلاگ نظرات و تفکرات خود را عنوان کنم و در مورد اتفاقات و رویداد های ایران و جهان نقد ها و تحلیل های خود را بازگو کنم.
از شما خوانندگان نیز خواستارم که سخنان خود را در مورد نوشته های من با من در میان بگذارید.